PHOTOGRAPHY WEBLOG

Vanmiddag signeerde Anton Corbijn zijn nieuwste boek in boekhandel Scheltema te Amsterdam.

Filmpje!

(Hoorde ik dat nou goed? Het TIEN KILO zware boek? En als je daar nog niet om kan lachen, dan is er nog die fan die tijdens de 10 à 15 seconden van het signeren hele verhalen uit de mond van Corbijn heeft weten op te tekenen...)

De koninklijke familie heeft zich zaterdag op wintersportvakantie in het Oostenrijkse Lech laten fotograferen door de pers. Amalia was er ook bij. Het prinsesje had eerder deze week last van waterpokken en het was onzeker of zij aanwezig kon zijn bij het 'fotohalfuurtje'.

De koningin is samen met Willem-Alexander, prinses Máxima en Amalia in de wintersportplaats. Koningin Beatrix besloot aan het fotomoment mee te doen in verband met haar 25-jarig regeringsjubileum dit jaar. De fotografen en hun opdrachtgevers hebben moeten beloven dat zij de familie de rest van de vakantie met rust laten. De Rijksvoorlichtingsdienst (RVD) heeft er alle vertrouwen in dat de media zich aan die afspraak houden, zei een woordvoerder vrijdag.

Het kroonprinselijk paar besloot vorig jaar voor het eerst een fotosessie te houden in de hoop de rest van de vakantie zoveel mogelijk privé te kunnen doorbrengen. Willem-Alexander en Máxima wilden de media tegemoet komen in hun belangstelling voor de eerste vakantie met Amalia, in ruil voor privacy.

De opzet mislukte gedeeltelijk, omdat op het moment dat de uitnodiging de deur uitging, fotografen van de populaire weekbladen al onderweg waren naar Lech. Daar aangekomen vernamen ze van de bijeenkomst die op maandag werd gehouden. Ze benaderden het paar en dwongen min of meer op de woensdag ervoor een eigen fotosessie af.

Bron: ANP.

Istanbul werd deze week opgeschrikt door de brute moord op fotograaf Mehmet Gülbiz, die werkte voor internationale fotoagentschappen als AFP en EPA. Gülbiz werd afgeslacht door zijn Iraanse vriendin Parisa Ehtesami, die 39 keer instak op hem instak, nadat ze hem eerst blinddoekte en vastbond aan bed.

Voor de politie reden om al snel over de 'Basic Instinct-moord' te spreken, vernoemd naar de film waarin Sharon Stone haar slachtoffers afmaakt met een ijspriem, nadat ze hen eerst geblinddoekt aan het bed vastbindt.

De politie arresteerde de Iraanse vrouw en haar Nederlandse vriend Martin B., die na verhoor weer werd vrijgelaten. De complete slachtpartij is op film vastgelegd door een videocamera die vermoedelijk door de 36-jarige Gülbiz zelf was aangezet.

In het filmpje is te zien hoe Ehtesami haar vriend met touwen vastbindt aan het bed, blinddoekt en vervolgens 'wait a minute', zegt om in de keuken slagroom te gaan halen. Nadat ze Gülbiz heeft ingesmeerd, gaat ze weer naar de keuken om met een ijspriem terug te komen.

Wat volgt is een eerste messteek in Gülbiz' borstkas, gevolgd door nog eens 38 steken. Gedurende de hele film doet Gülbiz, kermend van de pijn, verwoedde pogingen om zijn handen te bevrijden uit de touwen. Na de koelbloedige moord vult Ehtesami twee sporttassen met foto- en filmapparatuur, waaronder de camera met het bewijsmateriaal.

Ze vertrekt vervolgens naar het huis van haar andere vriend, de Nederlander Martin B., waar ze een dag later wordt gearresteerd. In haar verklaring aan de politie vertelt Ehtesami, die werkzaam was als ingenieur in Iran, dat ze Gülbiz een jaar terug ontmoette via een chatsite op internet. Kort daarop kwam de Iraanse naar Turkije. Ook de Nederlander, die al enkele jaren in Turkije woont, ontmoette ze via internet.

Volgens de politie belde Ehtesami vanuit Iran Gülbiz om hem te vertellen dat ze met een ander wilde trouwen. "Dat accepteerde hij niet, waarop hij me chanteerde met naaktfoto's, die ik ooit voor de lol had laten maken." Gülbiz zou gedreigd hebben de foto's naar het Iraanse consulaat te sturen. "Hij zei: 'je weet wat ze in Iran doen met zulke vrouwen? Ze krijgen de doodstraf', aldus de verdachte. Alleen als ze nog een keer met hem zou slapen, zou hij afzien van zijn plan.

Volgens eigen zeggen wilde ze de fotograaf helemaal niet vermoorden, maar toen ze opnieuw in bed lagen en zij aan haar Nederlandse geliefde moest denken, werd ze overmeesterd door schaamte en woede. "Toen ik begon te steken, ging hij als een gek te keer. Hij schopte zo hard dat ik van het bed viel, maar ik was niet meer te stoppen."

Bij de begrafenis afgelopen zondagmiddag in Bursa, waarbij vele uit Istanbul overgekomen journalisten aanwezig waren, kon nog geen van zijn vrienen en collega's begrijpen hoe uitgerekend Mehmet slachtoffer kon worden van zo'n gruwelijke moord. "Hij haatte geweld", sprak zijn beste vriend Hakan ontdaan. Mehmet Gülbiz werd in 1969 in Bursa geboren. Zijn ouders verhuisden naar Hamburg, waar een deel van de familie ook nu nog leeft. Mehmet keerde als kind al naar Bursa terug, maar bleef met Duitsland verbonden. Hij werkte voor veel Duitse dag- en weekbladen (vooral Der Spiegel), en ook zijn agentschap EPA was in Hamburg gevestigd.

De laatste jaren werd hij steeds succesvoller en werkte hij ook voor TIME en National Geographic. Een van zijn dromen was het maken van een fotoboek over zijn stad Istanbul. "Was hij bij zijn werk omgekomen", zei een vriend bij de begrafenis, "dan was dat pijnlijk geweest, maar we hadden het kunnen begrijpen." Nu rest zijn naasten slechts verbijstering en radeloosheid.

Bronnen: Tageszeitung, GPD, Haagsche Courant.

Stephanie Sinclair

De Amerikaanse omroep PBS besteedde woensdag in Newshour aandacht aan fotojournalistes Stephanie Sinclair en Andrea Bruce Woodall.

Het is terug te lezen en terug te luisteren (in RealAudio).

foto Paul Vreeker

Zou de jury van WPP hebben geweten dat de afgebeelde man zo publiciteitsbelust was dat hij dagelijks open huis hield voor fotografen, in de hoop op zo zielig mogelijke plaatjes?

Een fijn stukje Ephimenco:

Uitgeprocedeerde asielzoeker Mehdy Kavousi komt uit Iran. Hij is het product van een uiterst gewelddadige omgeving. En naar eigen zeggen ook slachtoffer ervan. Dat zijn, met zijn breed uitgestalde wanhoop, de enige elementen die zijn weerzinwekkende daad kunnen verzachten.

Kavousi schond de integriteit van zijn lichaam door zichzelf bewust te verminken. Heel Nederland moest afgelopen week kokhalzen bij het zien van zijn dichtgenaaide oogleden en lippen. Bij mij kwam een gevoel van afkeer en woede op. Kavousi was geen foto, geen tv-item en geen talkshow waard. Hij kwam niet tot zijn daad in een opwelling, maar voerde een doelbewuste en gecalculeerde actie uit. Hij moet tijdens het minutieus doorboren van zijn vlees met naald en dikke zwarte draad alle tijd hebben gehad om over de impact van zijn zelfmutilatie na te denken. De overtrokken aandacht die hij op het Binnenhof zou krijgen en die de andere verhalen van medeprotestanten zou wegdrukken. Het sidderende schuldgevoel dat hij mogelijk bij bestuurders en de publieke opinie teweeg zou brengen.

Toch is zijn actie niet alleen verwerpelijk maar ook contraproductief. Het leidde met een egocentrische bocht de aandacht af van al die demonstrerende kinderen, hier geboren of in Nederland ingeburgerd, die het recht op een verblijfsvergunning meer dan verdienen. Maar vooral, het schept met bedenkelijke drukmiddelen een klimaat van chantage dat indirect alle andere uitgeprocedeerde demonstranten besmeurt en de heersende positieve stemming vertroebelt. Kavousi en zijn Nederlandse vrouw, die hem ongetwijfeld bij zijn zelfverminking zal hebben geholpen, hadden beter moeten weten. Onder andere dat Nederland, hoe gevoelig het land ook momenteel kan zijn, deze cultuur van geënsceneerde gruwelijkheden en emotionele chantage niet kan pruimen. Een kwestie van identiteit. Hopelijk heeft Kavousi het voor zichzelf en zijn lotgenoten niet definitief verpest maar een lange weg heeft hij zeker te gaan om deze samenleving op haar juiste waarde te schatten.

Het tv-programma Man bijt hond besteedde vanavond op ludieke manier aandacht aan de World Press Photo verkiezing.

Vanavond laat wordt Man bijt hond herhaald (Ned 1), en is vervolgens ook online te bekijken.

Het ANP kletst in zijn nieuwsbericht over World Press Photo uit zijn nek, door te suggereren dat alleen digitale beelden werden ingezonden en bekroond. Yeah right!

Kijk maar eens naar al die bekroonde zwartwitfoto's van James Nachtwey en anderen die echt op FILM zijn gemaakt. VIJFTIG PROCENT van de bekroonde foto's zijn analoge zwartwitfoto's!

De ingestuurde foto's werden door de jury gedigitaliseerd voor een uniforme beoordeling, dat is iets anders dan het ANP beweert.

Maar alle media kakelen het ANP na, vanzelfsprekend. Want ze hebben zelf een digitaaltje in de auto liggen voor de vakantie en de zwemfoto's van de kinderen, dus het zal wel waar zijn. "Er fotografeert toch niemand meer met filmpjes?"

Nee hoor, niemand, alleen maar de beste fotografen ter wereld. That should tell you something!

Update 12.30 Inmiddels is het ANP-bericht aangepast, maar de nieuwe zin "Voor de eerste keer gebruikte de jury ook digitale beelden" klopt natuurlijk ook niet.

Update 13.40 Luister zelf hier (doorspoelen naar 30.28) naar het dommige NOS Radio1-nieuws met de tekst "Er was een recordaantal van 70.000 inzendingen binnengekomen, allemaal digitaal".

Update zondag: Ook de Volkskrant gaat zwaar de fout in met de zin: "Voor de eerste keer beoordeelde de jury alleen digitale beelden, waarmee het gebruik van film in de persfotografie lijkt te hebben afgedaan." Eén blik op de winnende foto's of een navraagtelefoontje naar WPP was blijkbaar te veel moeite voor deze journalist, die net als het merendeel van de Nederlandse pers weer eens voortijdig danst op het graf van de analoge fotografie.

Het NRC laat wél een terzake deskundige aan het woord, juryvoorzitter Goldberg die de spijker op zijn kop slaat: "Dit jaar is de fotofilm weer terug, en zagen we grotere formaten film - zoals zes bij zes - en daardoor een plotselinge rijkdom aan details, tinten, textuur."

De maker van de World Press Photo 2004 heet Arko Datta (Reuters).



De foto van een vrouw die rouwt om een familielid werd gemaakt op 28 december in Tamil Nadu (India) na de tsunami.

Onder de winnaars verder Ami Vitale (Second Prize Stories in de categorie People in the News), James Nachtwey, Jan Grarup en de Nederlanders Geert van Kesteren, Paul Vreeker en Inez van Lamsweerde.

Arko Datta, die in Zuid-India woont, over de nasleep van de tsunami:

Almost all scenes were as harrowing as the other. The scenes of inconsolable parents unable to accept the reality that they had lost their little children--that the lifeless bodies wouldn't move again--was very heart-rending. I had to suppress my own emotions before I could get to shoot them.

But personally, when I came upon a weeping young lad, just clinging on to the lifeless body of his mother and not letting go despite people trying to pull him away, stopped me in my tracks--making me visualize myself in his place.

In the midst of all this, there were some situations that brought about smiles. Like when a young girl, hardly past a toddler's age, kept on pressing my camera shutter during my visit to an orphanage for tsunami victims. I was shooting with one camera and the other one was dangling down my shoulder. And this girl seeing me engrossed in shooting would take the opportunity to press the shutter of the free camera. Somewhat irritated, my immediate and impulsive reaction was to turn around to see who was doing it. When I turned around, I saw this girl running away from me and giggling from behind a door. The innocent, smiling eyes and the giggles were so heart-warming. I guess from my reaction she read that I was OK with the little game of hers and the rest of that day she would catch me engrossed in shooting and press the shutter of the other camera and run away giggling. On one occasion I had shut that camera off, and when she tried to press the camera it wouldn't fire. I can't forget the look of disappointment on her face. I had to turn the camera back on to see the game go on. (Bron: PDN)

Een Australische rechtbank heeft vrijdag een einde gemaakt aan het verbod voor twee paparazzi om foto's te maken van filmster Nicole Kidman. Rechter Lee Gilmour maande hen wel voortaan minimaal 500 meter afstand te houden als zij de actrice op de foto willen zetten.

Kidman ondernam eind vorige maand gerechtelijke stappen tegen het duo. Ze zei dat de fotografen haar dusdanig hebben geïntimideerd dat zij nauwelijks nog haar woning in Sydney durfde te verlaten. Gilmour sprak haar afkeuring uit over het feit dat Kidman en de twee fotografen er kennelijk niet in zijn geslaagd hun meningsverschil ,,als intelligente mensen'' op te lossen.

Bron: ANP.

De Nationale Postcode Loterij heeft World Press Photo toegevoegd aan haar lijst van goede doelen.

Tijdens een gala op 27 februari werd een cheque van een half miljoen euro overhandigd
aan WPP-voorzitter Gerrit-Jan Wolffensperger en directeur Michiel Munneke.

Munneke meldde zeer blij te zijn met de gulle bijdrage, in het bijzonder vanwege de aanstaande viering van het vijftigjarig bestaan van World Press Photo.

When War Photographer, a documentary on James Nachtwey was shown in the Chobi Mela III photo fair on one of the evening presentations, photographers and critics tore apart the myth that is propagated by the film in the discussion that followed.

"Without taking away the artistic qualities of James Nachtwey's powerful images, I find the film tremendously flawed," stated Pedro Meyer, celebrated Mexican photographer. "Instead of allowing his pictures to speak for themselves, James has lent himself to a documentary that is portraying him as a self-suffering photographer ready to save the world."

Referring to the segment in which James Nachtwey was choking on the fumes when he pictured the sulfur mines in Indonesia, photographer-turned-lawyer Rupert Grey said: "Based on my own experiences of photographing the sulfur mines in Indonesia, I think the portrayal is highly exaggerated."

"We have to be very careful with the label of war photographer," concluded Peter Fryer, who has spent the last 15 years working in Palestine and Lebanon. "Some people would label the situation at Palestine a war but others would call it an occupation."

Bron: The New Nation.

Oordeel zelf, wanneer vrijdagavond om 01.00 de Frans-Duitse cultuurzender Arte de documentaire "War Photographer nogmaals uitzendt.

Corbis heeft 30 banen geschrapt bij haar nieuwe aanwinst Zefa. Het merendeel van de geschrapte arbeidsplaatsen bevindt zich in Düsseldorf.

Zefa, het grootste stockfotobureau in Europa, bood werk aan 140 personeelsleden toen het in januari door Corbis werd overgenomen. Het was de grootste overname in deze bedrijfstak sinds jaren.

Corbis lijkt van plan niet in dezelfde problemen te vervallen als bij eerdere overnames, zoals in 2000 toen het bij de overname van Sygma de fotografen aan minder gunstige contracten wilde binden. Aan Zefa-fotografen zal geen aangepast contract worden aangeboden.

Als over een maand of drie de collectie van Zefa volledig is opgenomen in de Corbis-archieven, zal het met een marketingoffensief aan de afnemers worden gepresenteerd.

Bijna drie weken geleden werd fotojournalist Brand Overeem aangereden terwijl hij foto's maakte bij het ecoduct in aanbouw over de A28, ter hoogte van Soesterberg. Aanvankelijk leek het letsel mee te vallen, maar eenmaal thuis bleek het goed mis. In het ziekenhuis constateerden artsen een gescheurde milt, een klaplong en enkele gekneusde ribben.

Meer dan een week verbleef de fotograaf op de intensive care van het Meander in Amersfoort. Brand was nog maar net overgeplaatst naar zaal of verpleegkundigen betrapten hem in bed met een camera. Zonder z'n toestel voelt hij zich nu eenmaal naakt. En natuurlijk kende de oude rot zijn medepatienten: "Daar lag onder andere een vrouwtje uit Scherpenzeel. Ik had ooit haar man en zoon gefotografeerd".

Nu is hij ontslagen uit het ziekenhuis. Het spreken gaat Brand, versuft door de pijnstillers, nog wat moeilijk af, maar praatjes heeft de Barnevelder weer genoeg. Dat hij een brekebeen is, hoeft niemand hem te vertellen: "Door al dat gejaag krijg je dit soort excessen".

Bron: Amersfoortse Courant.

Het bericht dat er dit jaar geen Zilveren Camera feest zou zijn is hard aangekomen en heeft veel creativiteit losgemaakt.

Pim Bottema van Calypso (Rotterdam) deed een aanbod en voor het bestuur was de aantrekkingskracht van zijn voorstel te groot om daaraan voorbij te gaan. Besloten is dan ook om toch een Zilveren Camerafeest te organiseren.

Iedereen die meegedaan heeft aan de wedstrijd 2004 zal worden uitgenodigd; zij mogen allemaal een of meer introduce(es) meenemen.

Na de prijsuitreiking die om 21.00 uur staat gepland, kan er gedanst worden op muziek van een DJ en er zal tot 24.00 uur in de filmzaal een projectie draaien van al het winnende beeldmateriaal. En voor deelnemers aan de wedstrijd ligt op vertoon van de uitnodiging een gratis Zilveren Cameraboek klaar.

De uitnodigingen worden zo snel mogelijk verzonden.

'Ik heb die foto's nooit met seks geassocieerd, maar met vrijheid.' Tot fotografe Kiki Lamers haar foto's van blote kinderen op een Frans politiebureau terugzag. Toen pas besefte ze dat mensen er wel degelijks iets negatiefs in kunnen zien.

De Nederlandse kunstenares die vorige week in Frankrijk tot acht maanden voorwaardelijke celstraf is veroordeeld vanwege kinderporno, reageert in een interview met de Volkskrant voor het eerst op de uitspraak van de rechter. 'Het arrest is ontzettend kwalijk en totaal bezijden de waarheid', zegt ze.

Lees verder in de Volkskrant:

'Foto's zijn kunst, geen pornografie'
'Ik dacht: het is een misverstand, het loopt wel los'
Beïnvloedt zaak-Lamers de kunst?

Rineke Dijkstra: 'Ik vind het verschrikkelijk voor Lamers. Het bizarre is dat zij die seksuele implicaties zelf nooit in die foto's heeft gelegd, ze nooit zo heeft bedoeld, maar dat anderen dat er kennelijk wel in kunnen zien. Je vraagt je af wie hier nu de viezerik is. Ik beschouw mijn eigen ervaring met de Britse pers als een incident. Ik voelde me niet door de kritiek aangesproken. Omdat ik niet zo kijk als zij kijken.'

Hellen van Meene: 'Deze uitspraak is verontrustend. Het is een signaal dat men geen onderscheid kan maken tussen pedofilie en gewone foto's waarin de naaktheid van het kind met respect wordt bejegend, en waar ouders toestemming voor hebben gegeven. Als deze uitspraak in cassatie niet word teruggedraaid, is dat een vrijbrief voor andere idioten om overal vunzigheden in te zien. Waar ligt dan de grens? Ik maak zelf ook wel naaktfoto's, geen kinderportretten, maar foto's van jonge mensen. Door deze uitspraak zal ik niet voorzichtiger worden, ik was altijd al voorzichtig. Ik zorg ervoor dat ik geen geslachtsdelen fotografeer. Enerzijds omdat ik het mooier en interessanter vind als dingen verhuld zijn. Anderzijds omdat geslachtsdelen mensen kunnen afleiden van wat je wilt vertellen, sommige mensen kunnen dan niet meer helder kijken. Maar blote borsten, daar zal ik nog steeds niet van weglopen.'

Hoever kun je gaan als kunstenaar, wanneer worden artistiek bedoelde foto's kinderporno? Deze zaken spelen in de rechtszaak van de Franse justitie tegen kunstenares Kiki Lamers. Ze fotografeerde haar eigen en andermans kinderen naakt. En kwam in de problemen toen de Franse ontwikkelcentrale de politie inschakelde. Lamers is veroordeeld tot acht maanden gevangenisstraf, maar protesteert heftig.

Vanavond in NOVA, 22.20 Ned. 3.

Update: het item werd wegens tijdgebrek geschrapt.

De grootste website over kunst in Nederland is sinds dit weekend vrij leeg geworden. De maker van www.galeries.nl besloot dertigduizend foto's van kunst offline te halen, nadat een fotograaf een schadeclaim van vijfduizend euro had ingediend omdat er één foto van hem opstond. Veel galeries en kunstenaars zien hun belangrijkste promotiekanaal hierdoor opdrogen.

Bron: TROS Radio Online.

Iran's ambassador to Britain yesterday admitted that Canadian photojournalist Zahra Kazemi was murdered by Iranian security officials, radically reversing the official position of the Iranian judiciary which has said her death was an accident.

Seyyed Mohammad Hossein Adeli was speaking at Saint Antony's College at the University of Oxford, where he was asked about Ms. Kazemi's death. "I don't support the killing by some shrewd security forces of that lady," he said. "We are sorry for it."

Mr. Adeli's startling statement contradicts the formal explanation for Ms. Kazemi's death given last July by Iranian authorities, following the acquittal "due to lack of sufficient evidence," of Mohammad Reza Aghdam Ahmadi, an intelligence ministry agent who had been charged in her death.

At the time, the hardline judiciary claimed Mr. Ahmadi's acquittal proved that Ms. Kazemi died when she fainted and hit her head. "The only suspect in this quasi-intentional murder of Zahra Kazemi was innocent, so there remains only one other option," its statement said.

"This is that the incident leading to the death of the late Kazemi was because of a drop in her blood pressure caused by her hunger strike, thus making her fall from a standing position and get hurt."

In 2003, Ms. Kazemi, an Iranian-Canadian photojournalist, was working in Iran with the permission of the Iranian government.

On June 23, she was arrested taking photographs outside the Evin Prison in Tehran, where demonstrators were protesting the incarceration of students and other democrats. Ms. Kazemi was arrested and taken inside the Evin Prison, where she was subjected to more than three days of interrogation. Four days later she was taken to a hospital, bleeding from her nose and mouth. She died on July 10.

By admitting that Ms. Kazemi was killed and did not die because of an accident, Iran's ambassador acknowledged that this version of events is essentially correct.

Bron: Canada.com.

De Michael Hoppen Gallery in Londen exposeert van 23 februari tot 31 maart foto's die Anton Corbijn heeft gemaakt van de Ierse rockband U2.

Robbie Williams reportedly threatened to break the legs of a photographer who tried to snap him at the airport.

The heartthrob singer allegedly told 72-year-old paparazzo Dennis Stone that he would order a mafia-style attack after jetting in to Britain's Heathrow airport from Los Angeles at the weekend.

The grey-haired snapper, who has been photographing celebrities for more than 40 years revealed: "He told me 'I can pay to have someone break your legs.'"

"He was angry and I didn't know if he was going to hit me. I'm not big enough to take care of myself - I'm an old man and I don't like aggro."

Bron: Femalefirst.

Vanavond zendt ARTE de documentaire film War Photographer over James Nachtwey uit, van 22.10 tot 23.45.

Herhaling vrijdagnacht 11 februari om 01.00.

Every minute I was there, I wanted to flee.
I did not want to see this.
Would I cut and run, or would I deal with
the responsibility of being there with a camera.

James Nachtwey

The Washington Post swept all four spots in the overall portfolio category of the White House News Photographers' Association yesterday, and first-place winner Andrea Bruce Woodall also was named photographer of the year.

Woodall, 31, had previously been named WHNP's photographer of the year for her 2002 work. The association gives out one of professional photojournalism's premier awards.

Woodall said her year had brought things "full circle" because she had photographed the Iraq war, elections in Afghanistan, U.S. soldiers both coming home and in Iraq, and spent a lot of time with Iraqi civilians. Her goal, she said, is to take "intimate" photographs. "I like to be close to people, almost like community journalism, but on an international scale."

She said her favorite photograph in her portfolio submission was of an Iraqi woman who went into prostitution to support her large family after her husband and brother were killed in the recent violence. The photo, which followed others of the woman preparing for work and in bed with a client, shows her being kissed by her 4-year-old son.

Woodall also won first place in the picture story news category for a photo of Afghans rallying on Election Day and in the feature category for a photo of Iraqi women protesting the violence in their Baghdad neighborhood.

The photographer of the year award went to Woodall for her overall work in 2004. The political photo of the year went to Liz O. Baylen of the Washington Times for a picture of John Kerry awaiting the start of President George W. Bush's inauguration.

Bron: Washington Post.

Nedstat meet sinds 10 juli 2002

Totaal aantal pageviews tot nu toe: 250.000

Drukste dag tot nu toe:

2 februari 2005
Pageviews 2708

Deze maand in the Digital Journalist het verhaal van fotoagentschap Aïna Photo, dat in het Afghanistan van na de Taliban werd opgericht.

In oktober 2002, toen in de bergachtige streken van Afghanistan nog zwaar gevochten werd, hielden de beroemde fotograaf Reza en zijn broer Manoocher Deghati een workshop fotojournalistiek voor 25 studenten. Zij waren geselecteerd uit 400 mannen en vrouwen, van wie velen tegen de Taliban hadden gevochten of uit gevangenschap kwamen.

De nieuwbakken fotojournalisten zijn inmiddels uitgerust met digitale camera's en hebben via de website Digital Railroad een middel om hun werk op de markt te brengen.

De baas van Aïna Photo, Dimitri Beck, vertelt er meer over en toont foto's van "zijn" fotografen in Afghanistan Through Afghan Photojournalists' Eyes.

Ook in The Digital Journalist, verslagen uit het veld van onder anderen Chris Hondros (Irak).

Hoofdredacteur Evert Santegoeds (Privé) over zijn koninklijke mol:

We hadden een lijst met de 25 vakantiebestemmingen in negen maanden van die Willem-Alexander en Máxima. We noemden ze het vakantiepaar. Vaak was onze fotograaf al in het hotel voordat ze binnenkwamen. Ze hoefden geen foto meer te maken want ze konden hun vakantiekiekjes net zo goed bij ons bestellen.

Bron: Haagsche Courant.

Polaroid in Enschede wacht een nieuwe reorganisatie. De producent van direct-klaarfilms moet wegens een aanhoudend dalende vraag de productie in Enschede naar beneden bijstellen. Naar verluidt zal het aantal films dat de fabriek verlaat dit jaar met twintig procent dalen.

Vorig jaar werden er nog rond de 45 miljoen ‘pacs’ in Enschede geproduceerd. Op de werkvloer wordt gevreesd dat een en ander tot het ontslag van enkele tientallen van de nog vierhonderd resterende personeelsleden zal leiden. Het gaat om de vijfde reorganisatie binnen vijf jaar. Recentelijk zijn er nog 55 banen geschrapt bij Polaroid. Tien jaar geleden werkten er nog ruim 900 werknemers in de Enschedese vestiging.